Dit weekend heb ik The Endgame uitgelezen, het boek van de Amerikaanse econoom John Mauldin. Hij stelt dat de wereldeconomie aan het eind van een ‘supercycle’ van zestig jaar is aanbeland, waarin we groei eigenlijk uitsluitend op de pof hebben gerealiseerd. We moeten terug naar af en dat doet pijn, want veel sociale zekerheden en andere ‘verworven rechten’ zullen niet langer financierbaar zijn. We moeten weer geld verdienen door goederen en diensten te produceren en door innovatie. Zijn stelling komt naadloos overeen met mijn gevoel. En dat geldt ook voor de vastgoedsector. Vastgoed is niet langer een sector waar, net als in de bankensector, snel vermogens kunnen worden verdiend met geleend geld. Ook de vastgoedsector ontkomt niet aan een Endgame, gevolgd door een paradigma shift. Vastgoed moet weer saai worden. Een bedrijfsmiddel dat ten dienste staat van het bedrijfsleven, en waarmee beleggers de inflatierisico’s kunnen afdekken. Zoals het ooit was, en zoals het hoort. Dat is buitengewoon slecht nieuws voor de Ferrari- en Bentleydealers. Ook zij zullen zich moeten instellen op de Endgame.