De Biennale, de tweejaarlijkse wereldkunsttentoonstelling in Venetie, is een van de vaste waarden in het leven waar ik erg naar uit kan kijken. Vanuit het geweldige San Clemente Palace Hotel varen wij naar de vele exposities. Dit jaar werd ik getroffen door de enorme tegenstelling tussen ‘oud’ en ‘nieuw’. Als kunst de spiegel is van wat er leeft in de maatschappij, dan ziet het er somber uit voor het ‘oude’ Europa, en voor Nederland in het bijzonder. Wat een treurige ellende. Verwende, nietszeggende conceptuele installaties. Nee, neem dan de stands van het Midden Oosten, Egypte, Polen. Dat is waar het gebeurt. De revolutie knalt ervan af. De betrokkenheid, de pijn, de schreeuw naar vrijheid. Kunst met een grote K.