Toen we onze boerderij kochten en gingen verbouwen dacht ik met een Jantje van Leiden onder het zware werk uit te kunnen komen. “Jij doet de binnenkant van het huis, ik buitenkant en de tuin”. Inmiddels heb ik spijt als haren op mijn hoofd. De binnenkant is af. Maar buiten is het oorlog. Het gras groeit als een gek. Het onkruid schiet door de stenen van het pad en woekert door de borders. De pasgeplante bomen dreigen collectief te verdrogen. Hele dagen ben ik nu in de weer in een poging de aanplant met water in leven te houden, het onkruid met Roundup te vernietigen, ondertussen het gras maaiend. Het houdt niet op. Wat gebeurt hier straks als ik een paar dagen op vakantie ga? Ik wil er niet aan denken.